زندگی نامه امام محمد باقر(ع)

زندگی نامه امام محمد باقر(ع)

ابو جعفر، امام محمد باقر (ع) پنجمین آفتابى است که بر افق امامت، جاودانه درخشید.زندگیش سراسر دانش و ارزش بود، از این رو باقر العلوم نامیده شد، یعنى شکافنده دشواریهاى دانش و گشاینده پیچیدگیهاى معرفت.

حضرت ابو جعفر، باقر العلوم، در شهر مدینه تولد یافت.و بر اساس نظریه بیشتر مورخان و کتابهاى روایى، تولد آن گرامى در سال 57 هجرى بوده است. 

امام محمد باقر (ع) از جانب پدر و نیز مادر، به شجره پاکیزه نبوت منتهى مى‏گردد.پدر: على بن الحسین، زین العابدین (ع) .مادر: ام عبد الله، فاطمه، دختر امام حسن مجتبى (ع)

 امام باقر (ع) مادر بزرگوار خویش را چنین توصیف کرده است:

«روزى مادرم کنار دیوارى نشسته بود، ناگهان دیوار ریزش کرد و در معرض ویرانى قرار گرفت، مادرم دست بر سینه دیوار نهاد و گفت، به حق مصطفى (ص) سوگند، اجازه فرو ریختن ندارى.دیوار بر جاى ماند تا مادرم از آن جا دور شد.سپس دیوار فرو ریخت.

القاب امام محمد باقر

براى امام باقر (ع) این القاب یاد شده است:

1 ـ باقر

این لقب مشهورترین القاب آن حضرت بشمار مى‏آید.

در بیان فلسفه تعیین این لقب براى وى، آمده است:

 ـ شکافنده معضلات علم و گشاینده پیچیدگیهاى دانش بود.

 ـ به دلیل گستردگى معارف و اطلاعاتى که در اختیار داشت، باقر نامیده شد.

 2 ـ شاکر

 3 ـ هادى

 4 ـ امین ـ شبیه، به جهت شباهت آن حضرت به رسول خدا (ص)

حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زین العابدین ( ع ) زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف خطیر امامت ، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی  ، تعلیم شاگردان ، رهبری  اصحاب و مردم ، اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در میان خلق ، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم ، که تنها خلیفه راستین خدا و رسول ( ص ) در زمین است ، پرداخت و لحظه ای  از این وظیفه غفلت نفرمود . سرانجام در هفتم ذیحجه سال 114هجری در سن 57سالگی در مدینه به وسیله هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست . پیکر مقدسش را در قبرستان بقیع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند .

چند حدیث از امام محمد باقر (ع)

  دانشمندی که از علمش سود برند ، از هفتاد هزار عابد بهتر است .

  هر که خوش نیت باشد ، روزی اش افزایش می یابد .

  هر کس با خانواده اش خوشرفتار باشد ، بر عمرش افزوده می گردد.

  سه خصلت است که دارنده اش نمی میرد تا عاقبت شوم آن را ببیند : ستمکاری ، ازخویشان بریدن ، و قسم دروغ که نبرد با خداست .

 هیچ قطره ای نزد خداوند ، محبوبتر از قطره اشکی که در تاریکی شب از ترس خدا و برای او ریخته شود ، نیست .

  خداوند دنیا را به دوست و دشمن خود می دهد ، اما دینش را فقط به دوست خود می بخشد .

زندگی نامه امام محمد باقر(ع)

داستانی از زندگی امام محمد باقر (ع)

داستانی از زندگی امام محمد باقر (ع)
ارتباط و نجات حتمی بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

روزى از روزها حضرت سجّاد، امام زین العابدین علیه السّلام مشغول نماز بود؛ و فرزندش محمد باقر سلام اللّه علیه - که کودکى خردسال بود - کنار چاهى که در وسط منزلشان قرار داشت ، ایستاده بود و چون مادرش ‍ خواست او را بگیرد، ناگهان کودک به داخل چاه افتاد.

مادر فریادزنان ، بر سر و سینه خود مى زد و براى نجات فرزندش کمک مى طلبید، و مى گفت : یاابن رسول اللّه ! شتاب نما و به فریادم برس که فرزندت در چاه افتاد، بچّه ات غرق شد و... .

امام سجّاد علیه السّلام با این که داد و فریاد همسر خود را مى شنید، امّا درکمال آرامش و متانت به نماز خود ادامه داد؛ و لحظه اى ارتباط خود را با پروردگار متعال و معبود بى همتاى خویش قطع و بلکه سست نکرد.

همسر آن حضرت ، چون چنین حالتى را از شوهر خود ملاحظه کرد، با حالت افسردگى و اندوه گفت :

شما اهل بیت رسول اللّه چنین هستید! و نسبت به مسائل دنیا و متعلّفات آن بى اعتنا مى باشید.

پس از آن که حضرت با کمال اعتماد و اطمینان خاطر، نماز خود را به پایان رسانید، بلند شد و به سمت چاه حرکت کرد و چون کنار چاه آمد، لب چاه نشست و دست خود را داخل آن برد و فرزند خود، محمد باقر علیه السّلام را گرفت و بیرون آورد.

هنگامى که مادر چشمش به فرزند خود افتاد که مى خندد و لباس هایش ‍ خشک مى باشد؛ آرام شد و آن گاه امام سجّاد علیه السّلام به او فرمود: اى زن ضعیف و سست ایمان ! بیا فرزندت را بگیر.

زن به جهت سلامتى بچّه اش ، خوشحال ولى از طرفى ، به جهت سخن شوهرش غمگین و گریان شد.

امام سجّاد علیه السّلام فرمود: من تمام توجّه و فکرم در نماز به خداوند متعال بود؛ و خداى مهربان بچّه ات را حفظ کرد و از خطر نجات داد.

 

 

داستانی از زندگی امام محمد باقر (ع)